GAZETECİLER YİNE UNUTULDU

GAZETECİLER YİNE UNUTULDU

Zaman ve İnsan
zaman denilen kavram ne kadar değişik ve karmaşık.biz zamanı eskitmeye çalışırken,zaman değil mi bizi eskiten?
zamanı bir parça halindeyken yenemeyeceğimizi anlamış,zamanı parçalamaya kalkmışız ilk Orta yeni ve şimdide yakın diye isimler vermişiz.
şöyle durup biraz düşünün zaman değil mi ?
anneyi bebeğinden, köylüyü toprağından , insanı sevdiklerinden ayıran !
Ama insanoğlu değil midir, Ustaca zamanın üstesinden geldiğini zanneden.
İnsanın kaderi değil midir, inandığı doğruların zaman içerinde eridiğini görmek.
İnsan eskimeye mahkum bir köle, zaman ise insanı eskiten en önemli etken.
Zaman bitmek tükenmek bilmeyen bir süreç ama biz değil miyiz günbegün saatten saate tükenen...
Daha dün değil miydi okula, ilkokula başlayışımız, dün değil miydi ilk kalp ağrımız? Peki, dün değil miydi evlilik törenimiz ve ebeveyn oluşumuz. Acaba bugün hayatımızın neresindeyiz?
Zamanı görmezliğe gelerek yeneceğimizi zannetmişiz, zamanla hiç kazanamayacağımız bir savaşa girmişiz yanımızda ne kalkan var nede mızrak... Saldırdıkça düşman usul usul gülmekte… Bak bir deli daha geldi demekte.
Kazanamayacağımız bir savaştayız madem düşmanda (zaman) bir iz bırakalım. Belki böylece zamanla beraber kalırız…
Bunu ardımızda güzel yapılar, harika eserler, insalığa faydalı buluşlarla, iyi ebeveynler olup, sağlıklı bilinçli ve insanları taklit etmek yerine kendi olabilen bireyler yetiştirerek ve bizden sonrakilere daha güzel bir dünya bırakmayı neden başarmayalım.
Elbette zamanda iyi veya kötü bir şekilde iz bırakmak bizim elimizde. kimi insanlar güzel işlerle zamana ismini kazımış; Newton, Paskal, Mimar Sinan, Fatih Sultan Mehmet, Mustafa Kemal Atatürk, Turgut Özal vb.
birde tarihe kötü olarak geçip adları sohbetlerde bile geçince lanet edilen insanlar vardir; Kazıklı Voyvoda, Adolf Hitler, Musolini, Napolyon, Stalin vb.
Bunlar içerinde en gaddar ve insanlıktan çıkmış olan Hitler’di. 55 milyon insanın ölümüne acı ve gözyaşına neden olmuş, gerçekten kötü olmanın hakkını vermiştir. Öyle ki Hitler vefat eder etmez, bütün Alman ırkı onu yok saymıştır.
Tarihte böyle hatırlanmak isteyen sağlıklı bir insanın olduğunu zannetmiyorum.
Hadi bizde zamanın bir yerinden tutalım, zamanda (tarihte) bir iz bırakalım. Herhangi bir coğrafya da yada herhangi bir zamanda
Hep iyi ve güzel bir şekilde hatırlanmak olmalı insanın tek düşüncesi…

GAZETECİLER YİNE UNUTULDU
10 Ocak 1961 yılından bu zamana kadar dünyanın her yerinde “Çalışan Gazeteciler Günü” ne yazık ki birkaç kişi dışında Ceyhan’da yine unutuldu. Bir gazeteci yaşadığı bölgede, ilde ilçede ve o coğrafya da yaşanan iyi yada kötü olayları, tarafsız ve objektif haber anlayışıyla halka sunmakla görevli gazeteciler, yılın sadece bir günü de olsa bayram olarak kutlanmaktadır. Ama gel gelelim Ceyhan’da her etkinlikte olmazsa olmaz olarak görünen gazetecilerin bu önemli günü maalesef hatırlanmadı ve kutlanmadı. Şahsım adına söyleyeyim ki 10 Ocak Gazeteciler günümü kutlayan ilk kişi, çok değer verdiğim Kaytan emlak’ın sahibi Sevgili Yusuf Kaytan oldu. Tamam artık her zaman olduğu gibi arayan ve hatırlayan olmayacak dediğim anda, Ak Parti Ceyhan Belediye Başkan aday adayı Burhan Onuk’un gazetecilere vereceği davet geldi. Ceyhan’daki basın mensuplarını verdiği yemekte bir araya getiren Onuk, bir anlama Ceyhan’da basın adına alışık olmadığımız bir davranışı sergilemiş oldu. Burhan Onuk, tarafından verilen yemekte hazır bulunan Ceyhan Gazeteciler Dernek Başkanı Sayın Şahin Özer, “Ceyhan Kaymakamı Gürbüz Karakuş’un kendilerini arayıp, tüm gazetecilerin, bu önemli gününü kutladığını” söyledi. Yani Yusuf Kaytan, Burhan Onuk ve Ceyhan Kaymakamı Sayın Gürbüz Karakuş dışında hatırlayan olmadı. Peki, neden hatırlanmadı., Anneler günü, Babalar günü, Öğretmenler günü ve hatta Sevgililer gününde özel programlar düzenleyip programda halaylar çekenler, basının bu önemli gününde bir mesaj dahi göndermeden neden bu kadar acizlik duyar? …
Fazla söze gerek duymuyor, kısa bir sözle bu konuyu kapatmak istiyorum; “Yerel basını olmayanın, Ulusal basında yeri olmaz” Saygılarımla